Первый M346 Bielik уже в Демблин.
Первый M346 Bielik уже в Демблин.
Dzięki odrzutowym samolotom szkolenia zaawansowanego i taktyczno-bojowego M346 polskie Siły Powietrzne będą mogły w pełni samodzielnie szkolić przyszłych pilotów takich nowoczesnych samolotów bojowych jak F-16 i po 2017 r. zrezygnować z kosztownego, podstawowego kształcenia kandydatów na pilotów F-16 w Stanach Zjednoczonych. Polska zamówiła 8 samolotów M346 z otwartą opcją na cztery kolejne. Pierwsze dwie maszyny przyleciały do Polski w listopadzie 2016 roku. W pakiecie Leonardo dostarczy kompletny system szkoleniowy składający się z symulatorów, komputerowego systemu wspomagania szkolenia oraz pakietu szkoleniowego i logistycznego.
Od Macchi do Leonardo
Firma braci Giovanni i Agostino Macchi została założona w Varese niedaleko Mediolanu w XIX wieku. Początkowo zajmowała się produkcją powozów, aby w późniejszych latach zająć się budową silnikowych pojazdów mechanicznych, a potem samolotów bojowych. Momentem uznawanym za początek przedsiębiorstwa było założenie w 1913 r. Przez Giulio Macchi spółki Societa Anonyma Nieuport-Macchi, produkującej samoloty konstrukcji francuskiej. W 1915 r. wojsko zleciło firmie skopiowanie zdobytej austriackiej łodzi latającej Lohner; po kilkunastu Macchi L.1 zbudowano ulepszony model z mocniejszym silnikiem (L.2), a następnie kolejne typy, oznaczane już literami M. Po I wojnie światowej producent wyspecjalizował się w budowie wodnosamolotów, których w zakładach nad Jeziorem Varese powstawało już wtedy kilkadziesiąt egzemplarzy rocznie. Konstruowano również samoloty z podwoziem kołowym, jak wielozadaniowe M.15.
W początkach lat dwudziestych ubiegłego wieku wodnosamoloty Macchi regularnie startowały w głośnych wyścigach o Puchar Schneidera, zwyciężając w 1921, a następnie 1926 roku. Ten ostatni sukces był odniesiony przez specjalnie zbudowany wodnosamolot wyścigowy M.39, konstrukcji Mario Castoldiego, twórcę późniejszych M.67 czy M.C.72. Ten sam inżynier pod koniec lat trzydziestych stworzył udany myśliwski dolnopłat MC.200, stosowany bojowo do 1943 roku. Dalsze prace nad myśliwcami zaowocowały powstaniem znanych polskim pilotom samolotów myśliwskich z walk nad Afryką MC.202 i MC.205, napędzanych niemieckimi silnikami rzędowymi Daimler Benz. Jeden z MC.205 w doskonałym stanie jest dziś prezentowany przy wejściu do zakładów w Venegono koło Mediolanu, gdzie obecnie znajduje się siedziba firmy.
Zaraz po II wojnie światowej zakłady zmieniły nazwę na Aermacchi; produkcję lotniczą traktowały mniej priorytetowo, słusznie przykładając większą wagę do motocykli, skuterów i innych pojazdów. W 1949 r. zakłady rozpoczęły budowę licencyjną odrzutowych de Havilland Vampire. Kilka lat później inżynier Ermanno Bazzocchi zaprojektował pierwszy samolot odrzutowy Aermacchi – szkolno-treningowy MB.326. Udana konstrukcja została zbudowana w około 800 egzemplarzach i była eksportowana do kilkunastu krajów. Jej rozwinięciem jest użytkowany do dziś w kilku państwach MB.339, najbardziej znany jako sprzęt włoskiego zespołu akrobacyjnego „Frecce Tricolori”. Specjalizacja Aermacchi w odrzutowych samolotach szkolno-treningowych zaowocowała powstaniem na przełomie wieków nowej konstrukcji, dostosowanej do wyzwań stawianych przed szkoleniem lotniczym XXI wieku.
