Proefrit Opel Astra Sports Tourer 2.0 CDTi: Opel, de meest betrouwbare

Wat is reclame en wat is waarheid? Veertig jaar geleden was betrouwbaarheid een belangrijk element van Opels parool. Met 100 km heeft de Astra Sports Tourer bewezen dat de belofte die hij eerder deed, vandaag wordt waargemaakt.

We zagen onlangs een zwarte man in de Leopoldstrasse in de modieuze wijk Schwabing in München. De Audi A8, die zich in een opvallend lui tempo voortbewoog, trok de aandacht. Op de achterkant zat een onopvallende, maar goed leesbare sticker met de woorden "I'm lucky I'm not an Opel". Tot nu toe gaat alles met een traditioneel merk uit Rüsselsheim, wiens reputatie in geen van de tumultueuze evenementen in en rond General Motors heeft gewonnen. Er komt meteen een oud gezegde in me op: "Zodra je naam ...".

Maar is deze houding gerechtvaardigd? Maar niet. Daarom kreeg de Astra Sports Tourer 2.0 CDTi, die op 21 april 2011 in gebruik werd genomen, de kans om zich te bewijzen in de marathontest van 100 km. En laten we bij het begin beginnen: in ieder geval wat de betrouwbaarheid betreft, de auto reed de hele afstand met een staande ovatie, bestormde zelfverzekerd en behaalde de eerste plaats in zijn klasse wat betreft de schade-index. Het orkest speelt met inkt! De Opel-stationwagen heeft nooit ernstige schade opgelopen, heeft nooit een keer naar een ongepland servicestation moeten gaan. Dit werd zelfs niet bereikt door de betrouwbare Audi A000 4 TDI in de marathon van twee jaar geleden. Wat betreft de auto met de sticker, de A2.0 8 Quattro - oh my! - toen, in 4.2, werd hij gedwongen om maar liefst vijf ongeplande bezoeken aan de werkplaats te brengen.

Een andere vergelijking is echter overtuigend: in 2007 voltooide de Astra 1.9 CDTi, die toen nog het traditionele Caravan-model van het merk droeg, zijn tour vrij goed in marathontests, maar niet zo foutloos als het huidige model. Sinds zijn debuut in december 2010 heet hij de Sports Tourer - wat niet alleen moderner klinkt, maar uiteraard ook een kwalitatieve verbetering met zich meebrengt. Dit komt in feite overeen met het algemeen aanvaarde idee om het model te verbeteren.

Rijke uitrusting

De auto die voor de marathontests aan de redactie werd aangeboden, was verre van slecht uitgerust. Het innovatieniveau gecombineerd met de zich dan ontwikkelende 160 pk. De 2.0 CDTi-motor was de hoogste en duurste, inclusief voorzieningen zoals bi-xenonkoplampen, lichtmetalen velgen, automatische airconditioning, boordcomputer, licht- en regensensoren en cruise control. Daarnaast werd het comfortpakket besteld met stoelverwarming en parkeersensoren, een navigatiesysteem met dvd, een glazen schuifdak, onderstel met verstelbare Flex Ride-dempers, digitale radio met geluidssysteem en USB-ingang, ergonomische stoelen en nog veel meer. een paar leuke dingen die de prijs van de toenmalige basis 27 euro opdreven naar 955 euro. Tegenwoordig kost een auto met dergelijke uitrusting bijna 34 euro meer.

In deze situatie is het begrijpelijk waarom de geschatte kosten aan het einde van de test, gelijk aan 15 euro, nogal ontnuchterend klinken: de veroudering bedraagt ​​bijna 100 procent. Maar er is hier een fenomeen dat bekend is uit eerdere ervaringen - hoewel DAT-taxateurs dure apparaten meenemen in hun berekeningen, brengen ze bijna geen extra inkomsten op als ze worden verkocht.

Maar deze dingen maken het leven natuurlijk aangenamer - dit geldt bijvoorbeeld voor het Quickheat-systeem. Omdat moderne dieselmotoren de laatste tijd zo efficiënt zijn geworden dat ze bijna geen overtollige warmte genereren, blijft het interieur bij temperaturen onder het vriespunt vaak behoorlijk koel. Dit wordt effectief gecompenseerd door een extra elektrische verwarming, zoals vermeld in een vriendelijke notitie in het testdagboek. Wel kost het toestel 260 euro extra.

Auto voor lange afstanden

Hetzelfde motief loopt als een rode draad door de records van testers - als je voor het eerst achter het stuur kruipt, sluit je meteen vriendschap met de Opel-stationwagen. Dat komt vooral door de voorstoelen, die alleen maar lovend werken. Vertegenwoordiger in dit verband is een collega met een overigens nogal gevoelige rug, die geïnspireerd schrijft over "uiterst comfortabele stoelen, waarmee zelfs een overstap van 800 kilometer probleemloos kan worden gemaakt". Het enige noemenswaardige minpuntje was dat de bestuurdersstoel na 11 kilometer wat instabiel bleek te zijn, dat was eenvoudig te verhelpen met een bevestigingstape.

Het was echter niet mogelijk om het gebrek aan beenruimte achterin op te heffen, dat constant ongemak veroorzaakt voor passagiers langer dan 1,70 meter. Zelfs kinderbenen rusten constant tegen de rugleuningen van de voorstoelen. En voor het grootste deel ergerden automobilisten met kleine kinderen zich constant aan het feit dat de Isofix-clips voor het bevestigen van kinderzitjes te moeilijk te bereiken zijn. Ze zitten zo diep in de bekleding van de stoelen dat een jonge collega, behoorlijk gevorderd op het gebied van gezinsplanning, ondanks het Isofix-systeem de stoel moest vastmaken met een veiligheidsgordel. Dit maakt het er niet makkelijker op omdat de gespen van de gordel niet goed bereikbaar zijn. Zijn korte conclusie is dat een dergelijke situatie onaanvaardbaar is voor een gezinsauto.

Het blijkt dus dat wanneer je van voren naar achteren beweegt, lichte en donkere tonen elkaar afwisselen. Maar daarachter, in de bagageruimte, wordt de Sports Tourer weer van de mooiste kant gepresenteerd. Het past gemakkelijk in alle vakantiebagage van een gezin van vier, en het net, dat een redelijk fijne opstelling vereist, biedt indien nodig een duidelijke grens. Het basisvolume van 500 liter is eenvoudig uit te breiden tot 1550 liter en biedt toch een lange laadruimte van 1430 mm. En het feit dat rijplezier wordt toegevoegd aan nuttige eigenschappen, wordt voortdurend erkend door verschillende testers. Dit is voornamelijk te danken aan het chassis met het Flex Ride-systeem, dat de eigenschappen van de schokdempers, stuurbekrachtiging en gaspedaalrespons wijzigt en je de keuze geeft tussen drie modi: normaal, tour en sport. Welke de testers ook kiezen, ze bevestigen altijd dat het Opel-model "meer veercomfort" heeft.

De waardering van de motor is niet zo eenduidig. Weliswaar erkennen ze de kracht van de krachtige tussenliggende stuwkracht, die aan het einde van de test zelfs de gemeten acceleratiecijfers verbeterde, maar sommige testers identificeerden de achterblijvende reacties van de turbo als de oorzaak van een lichte zwakte bij het opstarten. En diesel is natuurlijk geen voorbeeld van elegante akoestiek. Het model met voorwielaandrijving garandeert echter altijd een goede tractie – zelfs op sneeuw en onder volledige belasting.

Met een gemiddeld brandstofverbruik van 7,3 liter per 100 km behoort het Opel-model tot de onofficiële klasseleiders. Oostenrijkse snelwegen (met snelheidsbeperkingen) bieden extra besparingen – u zet het tempo op 130 km/u en de reis kan beginnen. Dan beloont Astra je met een voorbeeldige 5,7 liter per 100 km. Zonder olie bij te vullen.

Verkeersongelukken? Er is geen

Dat de Astra Sports Tourer tijdens al zijn tweejarige tests niet is gecrasht of buiten het schema naar een servicebeurt is gegaan, is ongetwijfeld de grootste prestatie van dit model. Daarom staat het op de eerste plaats in de ranglijst van de schade-index. Zelfs met grondig zoeken vinden we alleen de eerder genoemde stoelbekleding en een piepend koppelingspedaal in de marathon-testnotities. Als onderdeel van de servicecampagne van het bedrijf zijn er wijzigingen aangebracht aan de stangen in het wissermechanisme - en dat is alles. Zelfs de kosten van regulier onderhoud gingen niet verder dan toegestaan. De grootste eenmalige kost was het vervangen van remschijven en remblokken bij onderhoud na 60 km. Al met al een uiterst gelukkige balans.

Kort na het einde van de marathon kreeg de testauto nog een andere schade: er zat een schroef vast in het rechter achterwiel. Maar een goede Astra valt echt niets te verwijten.

UIT DE ERVARING VAN LEZERS

En de praktijkervaring van lezers met hun Opel Astra is grotendeels positief.

Met de nieuwe Astra J heeft Opel de toch al goed ontworpen en betrouwbare Astra H al overtroffen. Tot nu toe, in bijna twee jaar tijd, heb ik 19 kilometer afgelegd met mijn Astra 500 Ecoflex – probleemloos en uiterst betrouwbaar. Ik hou vooral van de stoelen, die veilig lange afstanden kunnen afleggen. De kosten van de eerste service waren absoluut acceptabel. Helaas zijn vele kilo's Astra voelbaar, hoewel het gemiddelde verbruik van 1.4 liter per 6,3 km volkomen normaal is.

Bernt Breidenbach, Hamburg

Mijn Astra 1.7 CDTi met 125 pk. heeft al 59 kilometer uiterst betrouwbaar afgelegd. Ruim 000 kilometer reizen voor de vakantie met drie personen, een hond en bagage was ook stressvrij en stressvrij. Het gemiddelde verbruik is 5500 l/6,6 km, ondanks het snelle rijden op de snelweg en het veelvuldig meenemen van de standverwarming. Na een rit van 100 km was een servicestop nodig vanwege een defecte injector en een beschadigd retourmechanisme van de richtingaanwijzerhendel, verder is de auto een zeer betrouwbare metgezel.

Khan Christopher Senjuisal, Dortmund

Sinds augustus 2010 heb ik 51 kilometer gereden in mijn Astra J 000 Turbo Sport en ik ben erg blij met de auto. Het verstelbare onderstel is geweldig, ik vind de sportstand het leukst. Met zijn 1.6 pk de auto rijdt erg goed en verbruikt gemiddeld 180 liter per 8,2 km.

Jean-Marc Fischer, Eglisau

Ik heb mijn Astra Sports Tourer 2.0 CDTi een jaar en vier maanden geleden gekocht en gebruik hem sindsdien behoorlijk intensief, waarbij ik soms 2500 kilometer per week rijd. Met uitzondering van een probleem met de automatische transmissie met koppelomvormer, waardoor de auto in de noodmodus bleef rijden totdat het servicecentrum vertrok, waren er geen problemen. In het begin was het vervelend hoe de automaat schakelt, maar tijdens de reparatie werd dit verholpen. De luidruchtige motor vermoeit de zintuigen echter een beetje, het zou mogelijk zijn om extra isolatie te plaatsen. Toch is het een geweldige auto met goed zicht, de motor is leuk en het rijden is ontspannend.

Markus Bjosinger, Wielingen-Schweningen.

CONCLUSIE

Bijna twee jaar en 100 mijl later is de Astra Sports Tourer onbeschadigd en met weinig gebruikssporen. Voor deze prestatie verdienen de Opelers een serieus compliment. Het is waar dat ernstige ongelukken tegenwoordig vrij zeldzaam zijn geworden - met de huidige stand van de techniek hebben we reden om dit zelfs over zo'n lange periode te verwachten. Het feit dat de Astra slechts voor drie geplande inspecties naar het servicecentrum hoefde te gaan, spreekt echter in ieder geval van een hoog niveau van kwaliteit.

Tekst: Klaus-Ulrich Blumenstock

Foto: Conrad Beckold, Jurgen Decker, Dino Eisel, Thomas Fischer, Beate Yeske, Ingolf Pompe, Peter Falkenstein