تست درایو پنج اسطوره رالی: سراشیبی

گشت و گذار در VW "لاک پشت"، فورد RS200، اوپل کومودور، BMW 2002 تا تویوتا کرولا

بیایید یک بار دیگر آسفالت خشک زیر چرخ ها را احساس کنیم. بیایید یک بار دیگر بوی روغن داغ را حس کنیم، بیایید یک بار دیگر به کار موتورها گوش کنیم - در آخرین پرواز فصل با پنج جسور واقعی. منظور ما رانندگان نیست.

دست دراز شده با انگشت شست که ظاهر می شود هنوز هم اعتماد به پیروزی را بیان می کند و سرسختانه همچنان به عنوان یک ژست پیروزی تلقی می شود. ورزشکاران حرفه ای سرخوش، سیاستمداران پیروز و ستارگان تلویزیونی ناآماده از آن استفاده می کنند - علیرغم این واقعیت که قبلاً تقریباً به طرز دردناکی عادی شده است. و در حال حاضر او رانندگی می کند، و آن کاملا غیر ضروری است.

درست مانند یک شست بالا، سوئیچ دنده برقی از ستون فرمان تویوتا کرولا WRC بیرون زده است. کارلوس ساینز و دیدیه آئوریول نیز شش دنده گیربکس X Trac را با انفجارهای کوتاه دست راست تغییر دادند. و حالا این کار را انجام خواهم داد. امیدوارم. به زودی. با قضاوت بر اساس آکوستیک، پیستون ها، میله های اتصال و سوپاپ ها در بلوک و سرسیلندر یک موتور چهار سیلندر با پر کردن اجباری - البته با 299 اسب بخار که طبق مقررات آن زمان مجاز بود - کاملاً بی نظم حرکت می کنند. ماشین مسابقه صداهای بی قراری ایجاد می کند، دو پمپ ناله می کنند تا فشار سیستم هیدرولیک را در سطح حدود 100 بار نگه دارند. چطور اینجا اومدی؟ با نگاه کردن به گذشته، دیگر نمی توانم با اطمینان بگویم.

در کنار کرولای مسابقه‌ای پارک شده‌اند، چهار قهرمان بازنشسته دیگر قهرمان مسابقات رالی که می‌خواهند داستان‌های خود را از دوره‌های مختلف تعریف کنند. و از آنجایی که حتی رانندگی آهسته در جاده‌های جنگلی شنی دیگر از نظر اجتماعی قابل قبول نیست، فقط جاده‌های عمومی باقی می‌مانند - در صورت امکان با سرهایی از تاریخ ورزش‌های موتوری سنگفرش شده‌اند، برای مثال، سایت تا بالای Schauinsland در جنگل سیاه. در اینجا، از سال 1925 تا 1984، کم و بیش به طور منظم، متخصصان بین المللی در راس فرمان، در مسیری 12 کیلومتری با افت عمودی 780 متری مسابقه می دادند.

لاک پشت با قلب پورشه

فرانک لنتفر که تقریباً مات و مبهوت شده است، در اطراف لاک پشت فولکس واگن که در مایل مایل شرکت کرده بود، قدم می زند. این نباید ما را شگفت زده کند - خلبان آزمایشی سرمقاله اوقات فراغت خود را تا آرنج خود در روغن ماشین شخصی خود "معجزه اقتصادی" آغشته می کند. "فقط به صدا خفه کن نگاه کن!" و اکسل جلو قابل تنظیم! "باشه، من آنها را می بینم.

اما حتی اگر تمام لاک پشت های VW بیش از حد تحسین نشوند ، این واقعیت که پل ارنست استرل هنگام تمرین در Mile Mile در سال 1954 کل تیم را دیوانه کرد. فیات ، که در نتیجه آن برای قهرمانی در کلاس خود ، به اجبار به نمونه های اولیه منتقل شد ، مجبور خواهد شد با چشمانی کمی متفاوت به این خودرو نگاه کند. حتی در آن زمان ، یک جعبه دنده پورشه 356 با قدرت 60 اسب بخار در قسمت عقب می جوشید. با این حال ، با مشارکت جانشین ایدئولوژیک شرکت کننده در جلسه امروز ، اسناد 51 کیلووات ، یعنی 70 اسب بخار ، که برخی از آنها موتور چهار سیلندر در حال حاضر از محفظه های احتراق با ضربات بوکس گرفته است ، ثبت شده است. صندلی های به اصطلاح در پورشه 550 اسپایدر استفاده می شدند و از بدنه ای آلومینیومی پوشیده شده با روکش نازک تشکیل شده بودند.

دیگر چیزی برای گفتن در مورد تعلق به موتور اسپورت وجود ندارد - فرمان همچنان نازک است و مانند گذشته هیچ قاب رولوری وجود ندارد. همچنین هیچ کمربند مسابقه ای روی ماکت وجود ندارد زیرا از نظر تاریخی غیرقابل اعتماد بودند. بنابراین، برای ایمنی غیرفعال به کمربندهای معمولی و برای ایمنی فعال به مهارت راننده متکی است. او باید بداند که دقت گیربکس و فرمان تقریباً به اندازه پیش بینی هواشناسی سه ساله است. فرض کنید این خیلی وسوسه انگیز به نظر نمی رسد، اما، اولا، درست است، و ثانیا، فقط نیمی. زیرا هنگامی که فولکس واگن اسپرت با صدای خشن مشخص خود وارد می شود، حال و هوای آن به سرعت در زیر صفحه نرم آن ظاهر می شود – شاید به این دلیل که ارقام قدرت فولکس واگن احتمالا دروغ محض هستند.

«لاک پشت» با لحن‌های عمیق و گرم وارد حمله می‌شود، گویی برای القای اعتماد دوباره به ملتی که از یک جنگ ویرانگر آسیب دیده است، و می‌خواهد ثابت کند که 160 کیلومتر و شاید بیشتر در ساعت کار غیرممکنی نیست. همکار جورن توماس خمیده در کنار راننده نشسته است، و ظاهرش به این معنی نیست که او می خواهد آن را تجربه کند - و صادقانه بگویم، من این کار را نمی کنم. کافی است فرد نیروی رانش میانی یک موتور 1,5 لیتری را بررسی کند و با درگیر کردن دنده صحیح و یافتن نقطه توقف بهینه به تماس پاسخ دهد. هر چه یک مدل فولکس‌واگن با چراغ‌های جلوی شش ولتی خسته‌کننده‌تر باشد، بیشتر در گوشه‌هایی جابه‌جا می‌شود که راننده اغلب پشتیبانی خود را از دست می‌دهد، سبک‌تر از شاسی‌های بهبود یافته پورشه.

تماس کمودور

جورن نیز از قدرت "لاک پشت" شگفت زده شده است، اما پیشنهاد می کند که "تنها 730 کیلوگرم وزن دارد". این او را به Opel Commodore می کشاند. این هم قابل درک و هم قابل پیش بینی است. قابل درک است، زیرا کوپه تعصب کاذب را برملا می کند که اتومبیل های ظریف باید از ایتالیا (یا حداقل نه از آلمان) بیایند. و این کاملاً قابل پیش بینی است، زیرا جورن در اتاق خبر به عنوان حامی سرسخت اوپل شهرت دارد.

وگرنه خیلی از ماشین های قدیمی خوشش نمیاد ولی میگه بدون معطلی ماشینی با شماره GG-CO 72 میخره. جورن در حالی که دسته چهار نقطه‌اش را تنظیم می‌کند، می‌گوید: «چه طراحی، چه صدایی، چه قطعه‌ای از تجهیزات - کار عالی است. تنها برای بالا بردن انگشت شست برنده باقی مانده است. در واقع، در سال 1973، والتر رول با یک کومودور B از گوشه‌های بی‌شماری رالی مونت کارلو عبور کرد و دوازده کیلومتر از فینال را به پایان رساند و به دلیل شکسته شدن عنصر تعلیق در رده هجدهم قرار گرفت. یک موتور 18 لیتری تزریق سوخت در حال حاضر در زیر کاپوت بلند کار می کند و نسخه ما که مدل 2,8 را تولید می کند دارای واحد برتر آن زمان است. این خودرو جایگزین دو کاربراتور سوپاپ متغیر Zenith با بخش خودروهای کلاسیک اوپل با سه دستگاه دولوله وبر شده است که قدرت موتور 1972 لیتری را از 2,5 به 130 اسب بخار افزایش می دهد. با.، تقریباً به سطح موتور تزریق. با وجود ظاهر باشکوه با قفس محافظ در برابر غلتش، صندلی‌های مسابقه، قفل‌های روکش جلو و باتری چراغ‌های اضافی، نسبت تراکم 157:9 درون خطی شش تعریف خاص خود را از خلق و خوی ارائه می‌دهد.

در Commodore، راننده به جای پویایی فیزیکی، آکوستیک را تجربه می کند، و با انگیزه بلندپروازانه ای برای تغییر این نسبت هدایت می شود. در عمل، این به معنای تعویض ملایم دنده، جلوگیری از فشار غیرضروری به موتور هنگام فشار دادن بیشتر پدال گاز است. دنده های سوم و چهارم به نوعی در جای خود قرار ندارند - یکی اغلب خیلی کوتاه و دیگری همیشه خیلی بلند است. و چی؟ زمانی فرا می رسد که Commodore موفق می شود آنقدر شما را بازآموزی کند تا به شما آرامش دهد - تمرکز را روی راحتی سیستم تعلیق جلو با بازوهای موشکی و یک محور عقب سفت و سخت با تریلرها تغییر می دهد.

قدمت این اوپل به دورانی برمی گردد که خودروهای این برند ملزم به داشتن سبک زندگی نبودند ، زیرا فقط یک سبک زندگی بود. موقعیتی که پشت فرمان عظیم اسپرت وجود دارد بدون کشش است ، دست با آرامش روی اهرم دنده بلند آرنج با خم شدن در میله قرار می گیرد. در دریچه گاز ، موتور CIH (که در مدلهای اوپل با میل بادامک استفاده می شود) مانند فیل بدون هیچ محدودیتی کار می کند و تقویت آن نیز کاملاً مفید است زیرا در غیر این صورت کاربراتور گاهی اوقات خفه می شود. با فرمان ZF که دارای نسبت سروو 16: 1 است ، هرگونه تغییر جهت چرخ های 14 اینچی باید از قبل اعلام شود تا کوپه 4,61 متری به وضوح و به وضوح به مقصد برسد.

با BMW ادغام شد

از این گذشته، Commodore بیشتر شبیه شیر داغ با عسل است، اما در یک لیوان قرمز روشن سرو می شود. و اگر یک کوکتل از ودکا و ردبول را ترجیح می دهید، یک نسخه رالی بی ام و 2002 در دسترس است. در یک مدل دو نفره با گلگیرهای عریض، آخیم ورمبولد و جان داونپورت کمک راننده، فصل 72 را با پیروزی در رالی پرتغال به پایان رساندند. امروزه، مهندس موتور خودرو و تست ورزش اتو روپ به نظر می رسد که او را به صندلی رانو آلتونن 1969 تبدیل کرده است. و نه به این دلیل که برای او بسیار گسترده است. روپ می‌گوید: «مهم نیست که بی‌ام‌و از چه دورانی می‌آید – هماهنگی بین شاسی، گیربکس و ترمزها همیشه نزدیک به کامل است.»

خیلی بهتر - لاستیک های اسپرت با شیارهای نادر آج نمی خواهند به طور معمول در جاده هایی که تا حدی با یخبندان اولیه پوشیده شده اند گرم شوند. بارها و بارها قسمت عقب خدمت می کند که از آن واحد درایو با قدرت حدود 190 اسب بخار کار می کند. تمایل خلبان برای شتاب را ثبت می کند. اگر تغییر موتور را تعمیر اساسی بنامیم، این یک دست کم گرفتن نامناسب خواهد بود - بهتر است در مورد یک طراحی کاملاً جدید صحبت کنیم. زیرا در گذشته آلپینا میل لنگ را مجدداً متعادل می کرد، میله های اتصال را سبک می کرد، نسبت تراکم را افزایش می داد، قطر سوپاپ ها را افزایش می داد و میل بادامک با زاویه باز شدن 300 درجه نصب می کرد - و همه اینها همانطور که قبلاً ذکر کردیم با بقیه. . حتی در 3000 دور در دقیقه، موتور چهار سیلندر مانند یک اره برقی رفتاری شروع به تق تق و تق تق می کند و در دور 6000 به نظر می رسد که کل خدمه ورود به سیستم درگیر هستند.

در این مرحله، راننده قبلاً فراموش کرده بود که دنده اول به سمت چپ و جلو تغییر می‌کند، همانطور که باید در یک گیربکس اسپرت واقعی باشد. در آن زمان در تعریف «ورزش» به کار اهرمی هم اشاره می شد که برای رسیدن به مسیر مطلوب، قدرت زیادی می طلبد. حرکت او چطور؟ به طور خلاصه، دقیقاً مانند خود کلمه. همکار روپ درست می گوید که این BMW کاملاً مناسب است. همراه با دمای آسفالت، لاستیک ها و موتور، جسارت را برای نزدیک کردن نقاط توقف و فرمان به گوشه ها افزایش می دهد. پدال ها به راحتی در یک موقعیت عمودی قرار گرفته اند و امکان رگبارهای پر سر و صدای گاز متوسط را فراهم می کنند که درختان اطراف برخی از سوزن های خود را از دست می دهند.

با کمی شیب جانبی، بی‌ام‌و اسپرت از گوشه بیرون زده، ابتدا با باتری چراغ‌های کمکی و سپس با بقیه بدنه 4,23 متری. شاسی که مجهز به سیستم تعلیق مستقل از کارخانه بود، نیازی به تغییرات عمده در موتور نداشت. همه چیز کمی متراکم تر، مقاوم تر در برابر تغییر شکل، گسترده تر ساخته شده است - و شما تمام شده اید. در نتیجه، تماس با جاده شدیدتر می‌شود و فقدان فرمان برقی و - مزیتی که اغلب نادیده گرفته می‌شود در ماشین‌های قدیمی - ستون‌های سقف نازک نیز به کارهای مضحک سریع و دقیق با BMW کلاسیک کمک می‌کنند.

از نور - در تاریکی فورد

با این حال، چنین جداسازی آکواریومی در فورد RS200 وجود ندارد. در واقع، در اینجا دید همه جانبه وجود ندارد، اگرچه شکاف در بال عقب نشان دهنده تلاش مهندسان است. اما صبر کنید، ما در اوایل دهه هشتاد هستیم - زمان گروه B ترسناک. در آن زمان، خلبانان باید خوشحال می شدند اگر حتی می توانستند از شیشه جلوی کامل به جلو نگاه کنند (در RS200 از مدل سیرا می آید) - این چگونه سازندگان این مدرک تجهیزات ورزشی خود را برای دستیابی به حداقل وزن و در عین حال حداکثر قدرت تقویت کرده اند.

علاوه بر این، اصل انتقال معکوس که توسط مهندس ارشد وقت بخش ورزشی فورد اختراع شده بود، منجر به اضافه وزن شد، زیرا دو میل محرک مورد نیاز بود. یکی از موتور واقع در مرکز به گیربکس در کنار محور جلو منتهی می شود و دیگری به چرخ های عقب منتهی می شود. چرا این همه؟ تعادل وزن تقریباً عالی در مقابل، توزیع گشتاور در یک سیستم انتقال دوگانه با سه دیفرانسیل فعال شده با کلاچ، تاکید زیادی بر محور عقب دارد: 63 تا 47 درصد. در این اولین توصیف کوتاه، موقعیت مسیر برق کوچک به نظر می رسد، اما در داخل آن کاملاً گسترده است. پاهای من باید سه پدال را در یک چاه فشار دهند که در مقایسه با کفش‌های شماره 46 چه کاری انجام می‌دادم که ناودان بزرگ به نظر برسد؟ و هر روز نیست که پای چپ شما روی چنین رابط سرامیکی-فلزی می افتد که نیاز به گرم کردن هر عضله دارد.

کم کم توانستم یک شروع مثال زدنی را بدست آورم و با صدای نیمه بلند بینی یک موتور تولید غیرقانونی اصلاح شده ، یک توربو ماشین چهار سیلندر یک اتومبیل اسپرت را هدایت می کند. توربوشارژر گرت از قدرت 1,8 لیتری 250 اسب بخار فشار می آورد ، اما قبل از آنکه حتی این قدرت مشخص شود ، ابتدا موتور چهار سوپاپ باید از سوراخ عمیق توربو خارج شود. زیر 4000 دور در دقیقه ، سوزن فشار توربوشارژ کمی نوسان می کند و دقیقاً بالاتر از این حد به حداکثر مقدار 0,75 بار نزدیک می شود. حداکثر گشتاور 280 نیوتن متر در 4500 دور در دقیقه حاصل می شود و سپس وقت آن است که فرمان ورزشی را که Escort XR3i انجام می دهد بدست آورید. آمپلی فایر سروو؟ مزخرف. در این حالت ، به صورت ایده آل ، اتومبیل توسط پدال گاز کنترل می شود ، که البته در آسفالت خشک فقط در سرعتی که نشان دهنده نگرش کاملاً آزاد به قوانین جاده است ، امکان پذیر است.

جدای از کلاچ و فرمان، گیربکس پنج سرعته نیز به بدنی خوش‌رنگ نیاز دارد، زیرا بازوی توپ کوتاه سیرا مانند یک میله آهنی از میان شیارها عبور می‌کند و البته خشک شده است. با این حال، طولی نمی کشد - برای مثال، فقط کافی است از دره اشتوتگارت خارج شوید و از دامنه های جنوبی جنگل سیاه بالا بروید - و RS200 روی قلب، پاها و دستان شما می افتد. حتی هنگام رانندگی در شهرهایی که در آن میخانه ها گوشت اغذیه فروشی عرضه می کنند و سرعت آن به 30 کیلومتر در ساعت محدود شده است، مدل فورد همه چیز را بدون غر زدن انجام می دهد. آیا او سعی نمی کند نقش تراژیک خود را در گروه B فراموش کند؟ در سال 1986 انگشت شست افتاد و سریال مرد. تا سال 1988، فورد چند RS200 دیگر را به عنوان نسخه جاده ای به قیمت 140 مارک می فروخت.

در همین حال ، در پیست های رالی جهانی ، گروه A در حال تلاش برای حفظ علاقه به مسابقات جهانی است. در سال 1997 ، WRC ظاهر شد و به همراه آن Toyota Corolla. موتور دو لیتری توربوی آن از سلیکا وام گرفته شده است و فقط چند جزئیات تغییر کرده است. به عنوان مثال ، یک کولر هوای فشرده با دوش آب اضافی در بالای موتور مستقیماً وارد مسیر جریان هوا در پشت مشبک رادیاتور می شود. به همین دلیل ، دمای هوای ورودی باید ده درصد کاهش می یافت. با این حال ، تاریخ در مورد مشکل دما در ذهن کارلوس ساینز و لوئیز مویا ساکت است ، هنگامی که در رالی "بریتانیا" در سال 1998 ، همان واحد به طور خودسرانه 500 متر قبل از خط پایان را خاموش کرد و دیگر از کار خودداری کرد و مانع عنوان قهرمانی شد. انفجار عصبانیت من تا امروز به یادگار مانده است.

صدای وحشتناک در Toyota WRC

با این حال، عنوان سازندگان در فصل بعد به دست آمد - درست قبل از اینکه تویوتا یک سال زودتر از برنامه ریزی شده روی F1 تمرکز کند. شاید ژاپنی ها نیاز داشتند...؟ شما باید داشته باشید، می توانید - امروز مهم نیست. یوخن اوبلر، تستر سر ما با تجربه در ورزش های موتوری، اولین کسی خواهد بود که به هر حال با دکمه های کوچک در این ماشین جرات عبور از جنگل را خواهد داشت. درست است، او ضربات ایبریایی مو ("mas! Mas! Mas!") را دنبال نمی کند، اما بدون ترس از شیب به سمت مه های خزنده پایین می آید. صدای لوله براوورا در جایی در جنگل گم می شود و چند دقیقه بعد سوت تب آلود دریچه فشار بیش از حد خبر بازگشت را می دهد - و اینکه هم ماشین و هم خلبان قبلاً گرم شده اند - هر کدام جداگانه. سر و صدا در آنجا وحشتناک است - درست مانند هنگام شتاب گیری. در همان زمان، فقط از 3500-6500 دور در دقیقه به طور معمول توسعه می یابد، "جوخن اعلام کرد و بسیار تحت تأثیر قرار گرفت، گامی مردد به سمت سال 2002 برداشت.

حالا منم من کلاچ را فشار می دهم (م carbonلفه کربنی سه دیسک بی مزه) ، آن را خیلی با احتیاط آزاد می کنم و شروع به کشیدن می کنم ، اما حداقل اجازه نمی دهم ماشین خاموش شود. من همه کنترل ها و کلیدهای پراکنده در داشبورد را نادیده می گیرم ، انگار از یک انفجار باشد. پیکربندی های مختلف سه دیفرانسیل قطار قدرت متغیر؟ شاید در بعضی از زندگی های آینده.

البته حق با جوخن است. حالا با چشمک زدن سوزن سرعت سنج 3500 به نظر می رسد تویوتا 1,2 تنی منفجر شده و چرخ هایش را به آسفالت کوبیده است. دیوانه وار روی اهرم تعویض دنده تکان می خورم و صدایی به گوش می رسد که نشان می دهد دنده بعدی در حال درگیر شدن است. و من باید مستقیماً به اوج بروم. در مورد ترمزها چطور؟ مانند یک کلاچ بدون هیچ گونه شوخی، آنها هنوز به دمای عملیاتی نرسیده اند، بنابراین تقریباً بدون هیچ اقدامی غافلگیر می شوند. شما باید چند بار دیگر تلاش کنید. در همان زمان، یک رگبار دیگر از جعبه دنده بدهید، به سرعت گاز را دوباره فشار دهید - دنده دوگانه به نوعی کار می کند. قسمت عقب کمی تکان می‌خورد، گوش‌هایم می‌ترق و صدا می‌دهند، گیربکس و دیفرانسیل آواز می‌خوانند، موتور جیغ می‌زند - حالا فقط لازم نیست حواسم پرت شود. برای مرجع: ما هنوز در منطقه سرعت مجاز توسط مقررات هستیم. این جهنم چگونه با سرعتی بسیار سریع تر به صدا در می آید اگر صدای کوبیدن شن بر روی ورقه های بال خالی را بشنوید؟

من برای ملکه متاسفم. هیچ خودروی دیگری در این پنج نفر مجبور به نشان دادن چنین خونسردی، قدرت و صلابت نیست – حتی یک فورد خشمگین. هر پنج شرکت کننده در این سفر بسیار فراتر از حد معمول پارک کردند - خوشبختانه برای ما، در غیر این صورت اینجا باید در مورد سیستم های کمک راننده، سیستم های اطلاعات سرگرمی و مصرف سوخت صحبت می کردیم. در عوض، در سرخوشی تاکید بی چون و چرا بر تجربه رانندگی بی عیب و نقص، انگشتان خود را بالا می گیریم. البته فقط در داخل به دلیل پیش پا افتاده بودن ژست.

متن: جنس دراله

عکس: هانس-دیتر زایفرت