گردآورندگان تابوت: گورستان جهانی
گزارش از جلسه سالانه صاحبان خودرو برای مراسم تشییع جنازه
در تعطیلات با یک ماشین حامل. یا در سفر. یا در بازار. به نظر شوخی میاد؟ این واقعاً بیش از حد اسراف است ، اما کاملاً در سبک جامعه به اصطلاح سیاه پوستان قرار می گیرد. سالی یکبار ، صاحبان اجساد اجاره در قبرستان جنوبی در لایپزیگ دیدار می کنند.
صدای او مانند زنگی است که برای یک مرده به صدا در می آید. و مهمتر از همه خنده هایش. و خیلی می خندد. الان هم این سوال که آیا ماشین های عزاداری ذاتاً خیلی غیرعادی هستند ذهن این مرد را به خود مشغول می کند که خود را «نوامبر» معرفی کرده است. برای چی؟ مردم مخالف آمبولانس نیستند - خون زیادی در آنها ریخته شد، مردم مردند. هنوز کسی در ماشین نعش کش فوت نکرده است. چرا این همه نگرانی؟ »
این پاسخ من را مبهوت کرد و لحظه ای لال شدم. اما نوامبر با نام مدنی فرانک، البته، تنها کسی نیست که این نظر را دارد. نعش‌کش‌ها که در مقابل گورستان جنوبی در لایپزیگ قرار گرفته‌اند، کاملاً مرتب به نظر می‌رسند. در طول بیست و ششمین جشنواره گوتیک (GF)، آنها به اندازه جادوگران سیاه و اژدها بخشی از صحنه خیابان شدند. در اینجا، در روز پنطیکاست، بزرگترین گردهمایی جنبش های سیاهپوستان برگزار می شود که حدود 26 بازدید کننده از سراسر جهان را به خود جذب می کند. این برنامه شامل یک رژه است که گاهی اوقات چیزهای بسیار پیچیده و گران قیمتی را ارائه می دهد. همچنین نعش کش.
قلب ها در شبکه
امروز بعدازظهر بیست نفر بودند. ساعت 14 بعدازظهر کاروان آنها با همراهی پلیس از ایستگاه مرکزی در حدود ده دقیقه راه افتادند. نیکو توضیح می دهد: «یک اسکورت رسمی لازم است، در غیر این صورت بیش از پنج اتومبیل نمی توانند در یک مرحله از چراغ راهنمایی عبور کنند. او اهل هامبورگ است و این دومین بار است که یک جلسه نعش کش در FG ترتیب می دهد. بسیاری از توساری ها در حال حمل اجساد هستند، بنابراین FG مکان مناسبی برای ملاقات ما است. البته از نظر موضوعی هم.
طوسری؟ جنازه ها؟ اولین لقبی است که طرفداران گوت ها از آن استفاده می کردند. و دومی (در آلمانی Leiche) مخفف ماشین نعش کش (Leichenwagen) است - برای یک خارجی دشوار است که فوراً به آن عادت کند. نیکو می گوید: «ما با معنای دوگانه این مفهوم بازی می کنیم. "مرگ برای جوامع سیاهپوست زرق و برق می آورد، بنابراین نام "جسد" بسیار مناسب است." بسیاری از دارندگان ماشین‌های نعش‌کش واقعاً علاقه‌مند به ماشین نیستند - آنها فقط ماشین‌های تشییع جنازه را تحسین می‌کنند. نیکو هم همینطور
«همیشه فکر می‌کردم باید با چیزی عجیب و غریب رانندگی کنم، اما سعی کنم یک ماشین آتش‌نشانی قدیمی پیدا کنم. و "جسدها"، خوشبختانه، حتی در اینترنت فروخته می شوند. نیکو لبخند می‌زند و فکر دیگری به ذهنش خطور می‌کند: «به‌علاوه، ماشین‌های تشییع جنازه برای مجردها عالی هستند». به گفته او، آنها دقیقاً همان توجهی را که یک "توزار" تنها در روابط با زنان به آن نیاز دارد، ایجاد می کنند. مرد از تجربه خود صحبت می کند - او با کمک اوپل امگا بازسازی شده خود با دوست دخترش ملاقات کرد. پدر دوقلوهای شش ماهه با چشمکی معنی‌دار توضیح می‌دهد: «شما همیشه یک تخت بزرگ در اختیار دارید.
نیکو سپس به جنبه دیگری می‌پردازد که وابستگی اجتماعی معمولی به این وسایل نقلیه ویژه را توضیح می‌دهد: «نعش‌کش به طور متوسط ده سال خدمت دارد - یک شغل واقعی در جهت منافع عمومی. وقتی این خودروهای قدیمی را می خریم و از آنها استفاده می کنیم، به آنها افتخاری می دهیم که شایسته آنهاست. و حتی اگر آن را کنار بگذاریم، آنها را از نابودی نجات خواهیم داد.»
برعکس، کلاس یک ماشین نعش کش می راند، زیرا او همیشه هر چیزی را که به پایان زندگی ربطی دارد تحسین می کند. "این عاشقانه مرگ است!" "جسد" برای من بهترین گاری است." مرسدس W 124 او که توسط پولمن اصلاح شده است، هر روز استفاده می شود. "من انواع خدمات نظافت و تعمیر و نگهداری ساختمان را ارائه می دهم - و همیشه با "جسد" به مشتریان می آیم. بیشتر اوقات ناوبر من در کنار من است.» کلاس لبخند می زند و دستش را روی شانه استخوانی اسکلت پلاستیکی صندلی سمت راست می گذارد. «تقریباً همه مشتریان من آن را عالی می دانند. فقط گاهی اوقات پذیرش برای یک زن مسن دشوار است. سپس آن را در خانه می گذارم.»
کلاس یک «توزار» معمولی است: کنار سرش برهنه تراشیده شده، بقیه موهایش سیاه است و در دم اسبی جمع شده است. آرایش تیره دور چشم، زیورآلات استیل براق، لباس مشکی. یکی از ساکنان برمرهاون حتی یک تابوت برای انبار بار درست کرد. او لبخند می زند: «من همان جا می خوابم. "خب، نه در داخل، بلکه در طبقه بالا. من تشک را بالاتر بردم، بنابراین تابوت فقط پایه تخت است.»
از زمان آغاز به کار خود در اوایل دهه 80، جامعه به شدت نگران مرگ و گذرا بودن همه چیزهای زمینی بوده است. همچنین، نام خرده فرهنگ پانک - "Gothic" پایه ای مشابه دارد و در ترجمه ای بسیار شل به معنای "تاریک و شوم" است.
کمدی سیاه «هارولد و مود» که در سال 1971 منتشر شد، پایه و اساس جنبش سیاهان را گذاشت. درباره مرد جوانی است که مدام برای جلب توجه مادرش خودکشی می کند. هارولد ماشین می‌راند - چطور دیگر؟ - نعش کش
اما همه دوستداران اجساد بخشی از جامعه سیاه پوستان نیستند. به عنوان مثال ، برانکو ، که همه او را فقط "راکی" صدا می کنند ، متفاوت است. مردی هانائو با شلوار جین فرسوده و کت دوزی شده قاب را می شکند. او یک کودک شب نیست ، بلکه یک راکر است. او استدلال می کند که در فرانکفورت ، این گروه از عاشقان عقب ، فقط از افرادی مانند او تشکیل شده اند و از چرنودرشکوفیت ها تشکیل نشده اند. و با خنده ، اعلام می کند: "تاکنون هیچ شبحی در کدی من ظاهر نشده است ، اما حتی اگر چنین باشد ، تعداد زیادی از ppm مانع از احساس آن می شوند."
کادیلاک در لباس مرده
چگونه او به "جسد" خود رسید؟ "من فقط به دنبال یک ماشین آمریکایی بودم. اما بعد یکی از دوستان من را با خودش به جلسه مشروح برد. " این منجر به یک راه حل مشخص شد. سال بعد ، راکی با کادیلاک فلیت وود خود به جلسه ای آمد ، دوباره طراحی کرد و به یک جسد تبدیل شد.
مانند صاحبش، Caddy تغییر شکل یافته نمی‌خواهد کاملاً با منظره مشکی مخملی جا بیفتد - ابتدا، راکی خودروی میلر-شهاب‌سنگ بازطراحی‌شده خود را از رنگ براق و سقف چرمی آن و سپس تزئینات کرومی آن جدا کرد. به جای لوگوی کادیلاک، یک جمجمه و یک ساعت درخشنده در تاریکی بالای بینی بیرون زده است.
نرسیده به کادی، یک تبدیل شده پارک شده است. Buick Roadmaster، چراغ های قبرستان در داخل روشن است. فرانزیسکا روی قاب پشتی پایین می‌نشیند و کالسکه را با یک دست تکان می‌دهد. ماشین نعش کش، نماد بی چون و چرای مرگ، نقش ویژه ای در خانواده او دارد. ما به یک ون نیاز داشتیم. یکی که برای کالسکه کودک مناسب است و سه نفر در جلو قرار می گیرند.
فرانزیسکا به دوستش نگاه می کند. پاتریک همیشه جسد می‌خواست، اما ما به یک ماشین برای خانواده نیاز داشتیم.» فرد مورد نظر سر تکان می دهد و می افزاید: "به همین دلیل است که فرانسیسکا "جسد" را ماشین روزانه ما اعلام کرد. حالا در تعطیلات، پیاده روی یکشنبه ها و خرید با او سفر می کنند. فرانزیسکا با اشتیاق اضافه کرد: «این خیلی عملی است.
"ماشین من!" مردی با شلوار جین مشکی، تی شرت و موهای بلند در حالی که آبجو در دست دارد وارد اینجا می شود. در خانه فرانسیس پاتریک، پسرشان بالدور و بیوکشان، می ایستد، بازویش را دور شانه های پاتریک می اندازد و می گوید: "مراقب باش، حالا همسرم دوباره شروع به شکایت می کند که من به تو ماشین فروختم." پاتریک به آرامی می خندد، فرانزیسکا لبخند می زند و بالدور در خواب چیزی را زیر لب زمزمه می کند.
این ماه نوامبر است ، صاحب سابق گروه Roadmaster. او فقط سال گذشته آن را به پاتریک فروخت. چون به اندازه کافی خارج از مرکز به نظر نمی رسید.
متن: برنیس اشنایدر
عکس: آرتورو ریواس
